Volgens de organisatoren wordt de tentoonstelling beschouwd als een "artistieke interventie" die bezoekers aantrekt voor een artistieke verkenning van "zout, geologie en de menselijke relatie met de natuurlijke en technische omgeving". De steenzoutmijn strekt zich uit over ongeveer 45 km en elke kunstenaar krijgt een unieke kamer toegewezen binnen het ondergrondse netwerk.

Natalia Loyola verklaarde dat haar kunst bezoekers "het gebied van geluidsecologieën laat verkennen" door middel van "installaties die het tactiele transformeren in geluidservaringen". Ze zal de "moeizame relatie tussen kunstmatig en natuurlijk, tussen taal, ruimtelijkheid en geologie onderzoeken door technologische elementen te integreren om meeslepende geluidsomgevingen te creëren die uitnodigen tot reflectie over de verhalen van Capitalocene".

Victor Gonçalves is de auteur van twee installaties, getiteld "Evento Sentinela" en "Situação-Salobra", die beide de relatie tussen tijd en materie onderzoeken. Het eerste bevat "meer dan 1300 papieren boten", die allemaal gemaakt zijn van de CPI (Parlementaire Onderzoekscommissie) van de Braziliaanse Senaat, met betrekking tot de milieudelicten die plaatsvonden in het steenzout van Maceió. In het tweede stuk combineert de auteur de geluids- en tastzintuigen en nodigt hij de bezoekers uit om zich te concentreren op de kwetsbaarheid van het medium en de "spanning tussen het kunstmatige en het natuurlijke" terwijl ze voor een blok zout staan.

De derde kunstenaar, Maura Grimaldi, toont een onderdompeling in beelden op zoek naar de "relatie tussen de bioscoopervaring en de ondergrondse wereld van de mijngang". Haar doel is om de "sublieme en verbazingwekkende" sfeer van de mijnen weer te geven, waarbij ze zich bewust is van het immense werk en de apparatuur die nodig zijn voor de mijnen, terwijl ze tegelijkertijd de middelen aanbiedt om op een "onomkeerbare manier" in het landschap in te grijpen, aldus de kunstenaar.

De kunstenaars verklaarden dat ze geïnspireerd werden door de grootsheid van de mijnen, hoe het afdalen van 230 meter onder de grond al je zintuigen beïnvloedt. Het is een plek waar "het menselijk handelen en de geologie elkaar op een agressieve en poëtische manier ontmoeten", zei Victor Gonçalves.

Dit initiatief wordt gepromoot door de Associação Alfaia en het Festival Verão Azul, met steun van de Direção-Geral das Artes.