We hebben het over een echt grote oorlog waarbij alle of in ieder geval de meeste grootmachten betrokken zijn, zoals in de Eerste en Tweede Wereldoorlog: Oekraïne maal honderd; Gaza maal duizend. En tegenwoordig zou zo'n oorlog zeker nucleair zijn.

Om te beweren dat er een 'Grote Oorlog' op komst is, moeten de doemdenkers doen alsof zo'n oorlog nodig zal zijn om de Russen tegen te houden. Daarom hebben ze het altijd over 'München'.

Het 'München'-syndroom is gebruikt om veel van de daaropvolgende dwaasheden te rechtvaardigen, van Vietnam tot Irak. Het is een fantasieversie van de oorsprong van de Tweede Wereldoorlog, die alleen zo groot werd omdat Groot-Brittannië en Frankrijk zich niet realiseerden dat Hitler met geweld gestopt moest worden.

In plaats daarvan probeerden de lafaards Hitler te 'sussen' op de top van München in 1938 door hem Tsjecho-Slowakije te geven, en daarna was het te laat om hem te stoppen. Dus het Westen moet de Russen nu in Oekraïne overwinnen, anders zal Poetin ook proberen de wereld te veroveren.

Waar te beginnen met deze onzin? Misschien beginnen bij 1932, toen de Britse regering, toen nog de grootste imperiale macht, de Tienjarige Regel losliet.

Deze werd aangenomen na de grote overwinning van de geallieerden op Duitsland in 1918 en stelde dat er in de komende tien jaar geen "grote oorlog" werd verwacht en dat er daarom weinig geld hoefde te worden uitgegeven aan bewapening. Maar ze sliepen niet achter het stuur: de regel werd afgeschaft in 1932, een jaar nadat Japan Mantsjoerije was binnengevallen en vier maanden voordat Hitler aan de macht kwam in Duitsland.

In het echte leven had Groot-Brittannië in 1933 besloten dat Duitsland de grootste bedreiging vormde en verdubbelde het zijn uitgaven aan de Royal Air Force. De eerste Hurricane jachtvliegtuigen kwamen in dienst bij RAF-squadrons net toen de veel verguisde 'appeaser' Neville Chamberlain premier werd in 1937.

Chamberlain verdubbelde de Britse defensie-uitgaven in 1938 en verdubbelde ze nog eens in 1939. Hij en de Franse premier Edouard Daladier verkochten de Tsjechen aan Hitler in München in 1938 deels omdat ze hoopten dat het Hitlers "laatste territoriale eis in Europa" was, maar vooral omdat ze meer tijd nodig hadden om zich te herbewapenen.

De eerste Spitfires kwamen in augustus 1938 in dienst, de oorlog kwam in september 1939 en de Duitsers verloren de Slag om Engeland in 1940. Het Verenigd Koninkrijk wist zich alleen staande te houden tegen Duitsland totdat de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten midden en eind 1941 de oorlog in werden gesleurd.

Dat is hoe de Tweede Wereldoorlog echt begon, en het heeft niet de minste gelijkenis met wat er vandaag gebeurt. München' is irrelevant. In feite is al die geschiedenis irrelevant.

De komst van kernwapens heeft de manier waarop dingen werken echt veranderd. Er is sinds 1945 maar één keer geweest dat we ook maar in de buurt kwamen van een grootschalige oorlog tussen de grootmachten: de Cubacrisis van 1962.

Dat was echt gevaarlijk omdat succesvolle nucleaire eerste aanvallen theoretisch nog steeds mogelijk waren en de principes van nucleaire afschrikking nog niet volledig begrepen en aanvaard werden. Desondanks slaagden de twee partijen erin om zich een weg door de confrontatie te banen en Armageddon te vermijden.

Ondertussen kent iedereen de stappen van de dans en de nucleaire doctrines houden expliciet rekening met de menselijke psychologie. Sterker nog, zelfs niet-nucleaire confrontaties worden over het algemeen beheerd op een manier die het risico op escalatie minimaliseert. Kijk bijvoorbeeld naar hoe de confrontatie tussen Israël en Iran afgelopen april werd aangepakt.

De Iraniërs voelden dat ze moesten terugslaan toen Israël drie van hun topgeneraals doodde bij een raketaanval op hun ambassade in Damascus, maar ze gaven de VS genoeg details over de timing en de doelen van hun grote vergeldingsaanval op Israël dat hun raketten en drones bijna allemaal werden neergeschoten. De 'eer' werd hoog gehouden en er vielen weinig gewonden.

Of denk aan de oorlog in Oekraïne, die nu meer dan twee jaar oud is. Er is enige escalatie geweest, maar heel langzaam en heel voorzichtig. Moskou uit af en toe vage dreigementen over kernwapens, maar niemand raakt in paniek; NAVO-landen hebben het er helemaal niet over. Blunders zijn altijd mogelijk, maar de oorlog lijkt nog steeds goed onder controle.

Zo zijn we de afgelopen 79 jaar ook doorgekomen, één crisis tegelijk. Agressie moet worden ontmoedigd en zo mogelijk ingedamd, maar niemand probeert de wereld te veroveren, dus zet nooit de hele wereld op het spel door kernwapens te gebruiken. En blijf werken aan de opbouw van de internationale rechtsorde, hoe frustrerend en zinloos dat vaak ook lijkt.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer