Ana Cristina Santos, onderzoeker aan het Centrum voor Sociale Studies van de Universiteit van Coimbra, verwees naar de Regenboogkaart van de vereniging voor LGBTQI+-rechten ILGA Europe, waarvan het rapport 2025, uitgevoerd in 49 Europese landen, nu is uitgebracht.

In haar toespraak op het Forum "Stopping Hate, Defending Rights, Respecting All People", georganiseerd door de Commissie voor Burgerschap en Gendergelijkheid en de Gemeenteraad van Matosinhos, stelde de onderzoeker dat Portugal ondanks alles boven het gemiddelde van de Europese Unie zit, maar "dit is niet genoeg voor degenen die elke dag in angst leven voor geweld, discriminatie en haat".

Auteur: rainbowmap.ilga-europe.org;

"Portugal heeft nog een lange weg te gaan", zei ze, benadrukkend dat, in het rapport, "van de negen categorieën, wij [Portugal] er slechts vier vervulden".

Cristina Santos nodigde de deelnemers uit om dit rapport "zorgvuldig" te raadplegen, waardoor we precies kunnen begrijpen op welke gebieden we nog steeds tekortschieten. "Een van de gebieden waarop we herhaaldelijk hebben gefaald, is met betrekking tot ouderen, de LGBTQI+-bevolking, 60-plussers.

"Uitgenodigd om de kwestie van oudere LGBTQI+ mensen te bespreken op het forum, dat momenteel plaatsvindt in de gemeenteraad van Matopsinhos, herinnerde Cristina Santos eraan dat dit mensen zijn die geboren zijn en "buiten de wet" leefden, in het Portugese geval tot 1982, het jaar waarin homoseksualiteit werd gedecriminaliseerd, die de zogenaamde AIDS-crisis overleefden en die nu, in 2025, met rechten op papier, geconfronteerd worden met "het dreigende risico van regressie".

Portugal was "het eerste land in Europa en het vierde land wereldwijd dat in zijn grondwet het verbod op discriminatie op grond van seksuele geaardheid opnam, in 2024, maar hij vroeg zich af: "Wat betekent het voor deze mensen als ze 2025 bereiken en zien wat er zondagavond is gebeurd?", verwijzend naar de verkiezingsuitslag van zondag, waarbij Chega een goed resultaat behaalde en 58 afgevaardigden verkoos.

"Hoe komt dit beleid tegemoet aan de verwachtingen en ervaringen van oudere LGBTQI+-mensen? En wat kunnen wij, academici, activisten, beleidsmakers en professionals op andere gebieden, doen?

"