Ujawniono, że Międzyrządowy Komitet UNESCO rozważy propozycję włączenia portugalskiej sztuki jeździeckiej do niematerialnego dziedzictwa ludzkości. Portugalska sztuka jeździecka "wyróżnia się sposobem ubierania się jeźdźców, uprzężami, które różnią się od innych szkół, oraz sposobem obchodzenia się z koniem".

Portugalskie Stowarzyszenie Hodowców Koni Czystej Krwi Lusitano, we współpracy z gminą Golegã i Parques de Sintra, złożyło wniosek o wpisanie na listę niematerialnego dziedzictwa ludzkości. Zgodnie z tekstem wniosku o klasyfikację UNESCO, praktycy są rozproszeni w 20 krajach na pięciu kontynentach, a największa grupa znajduje się w Portugalskiej Szkole Sztuki Jeździeckiej (EPAE), w społeczności praktyków, która obejmuje zarówno amatorów, jak i profesjonalistów.

Zgodnie z krajową inwentaryzacją niematerialnego dziedzictwa kulturowego, która obowiązuje od 2021 r., "portugalskie jeździectwo to praktyka, która przekłada się na doskonałość w nauczaniu koni, wyrażoną w wykonywaniu szkolnych ruchów i lotów, które wywodzą się z nauczania praktykowanego w europejskich akademiach sztuki jeździeckiej. Ma cechy szczególne, które ją wyróżniają, przede wszystkim te, które pochodzą z roboczego ujeżdżania byków i walk byków, w terenie lub na arenie, lub w grach jeździeckich".

Co więcej, ta sama nota wyjaśnia, że praktyka ta "jest ucieleśniona w pracy wykonywanej od XVIII wieku w Royal Picaria, osiągając ciągłe rozprzestrzenianie się, które skupia liczne osoby i grupy praktyków".