Afonso Henriques 1143 yılında Portekiz'in ilk kralı olduğunda, suyu değerli metaller kadar değerlendiren iki büyük uygarlığın kültürleri aracılığıyla önemli bir altyapıyı miras aldığı için şanslıydı.

Yaklaşık yedi yüzyıl boyunca Romalılar, İber ekonomisini değiştiren kaleleri, fabrikaları ve yerleşimleri birbirine bağlamak için yollar ve köprüler inşa ettiler ve gerekirse su kemerleri tarafından suyun getirildiği banyolar ve sanitasyon kurarak halkın hijyenini büyük ölçüde artırdı.

Ancak halk sağlığına yönelik bu endişeler, 500 yılı civarında batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşü ve bunların yerine yarımadanın yeni hükümdarları olarak Vizigotlar ve Süevi'nin yerini almasıyla çöktü. Romalıların ileri mühendislik becerilerine sahip değillerdi ve altyapının çoğu kullanılmaz hale geldi. Karanlık çağlar başladı!

Bununla birlikte, 711 yılında Mağripler orta ve güney İberya'nın neredeyse tamamını işgal etti ve işgal etti. Onlarla birlikte tarım için en iyi sulama ve koruma sistemleri ve genellikle avlularının merkezinde çeşmelere sahip konutları için iç tesisat kavramının tanıtılması geldi

Kredi: Sağlanan Resim; Yazar: Patrimonio de Humanidade;


Hem Romalılar hem de Mağripler saraylarını ve villalarını, günlük ihtiyaçlar için suyun alınabileceği nehirlerin ve göllerin yakınında yüksek konumlarda inşa ettiler, ancak içilebilir malzemeler, çatılardan toplanan veya kaynaklardan borular ve su kemerleri ile getirilen yağmur suyunun sarnıçlarda ve izmaritlerde depolanmasından oluşuyordu..

Mut@@

faklardan ve tuvaletlerden taş borularla drenaj, meyve bahçelerine ve sebze bahçelerine dağıtım için temel bir sulama sistemine ve kısmen orman kalıntılarının, organik atıkların ve hayvancılıktan ve taşınabilir tuvaletlerden gelen dışkıların eklendiği tanklara yol açtı. Pompa veya vinç kullanan hayvanlar için sağlanan sığ kuyular.

Suyun

bu rustik yönetimi, salgının yayılmasını önlemede kabaca etkiliydi, ancak nüfusun artmasıyla birlikte, borulu su ve kanalizasyon bertarafı olmayan kentsel konsantrasyonlar veba, cüzzama ve diğer son derece bulaşıcı hastalıklar için bir üreme alanı oluşturdu. Dar sokaklarda genellikle hazne kaplarının ve toprak kovalarının içeriğinin boşaltıldığı sığ bir boru vardı. Umarım, yayalar üst katlardan boşaltma yapıldığında “Gardy Looâ” çığlığıyla uyarılırdı!

Neyse ki, Hıristiyan Sistersiyen düzeni, keşişlerinin çoğunu, askeri emirleri ve kraliyetleri için Portekiz genelinde manastırların, kiliselerin, lazaretlerin ve kalelerin inşası için inşaat mühendisi olarak eğitti. Çalışmalarının en güzel örneklerinden biri, Nabã£o nehri yakınında komuta eden ve muhtemelen bir “castroâ” olarak tahkimatlar bulunan Mesih Manastırı'ndaki Tomar'da görülebilir. 12. yüzyılda kalenin ilk inşaatı, Tapınak Şövalyeleri dini düzeni ve bir manastır için bir karargah sağlamaktı.. Yer kuyu olmadığı için, yağmur suyu çatılardan ve kayanın içinden kesilen bir kanal sistemi aracılığıyla toplandı, böylece beş sarnıç doldurulabildi. Bunlar, manastırların kaldırımlarının altına ve bitişik binaların bodrum katına yerleştirildi ve bir boru sistemi aracılığıyla bitişik abdest alanlarına ve keşişlerin mutfak ve çalışma odalarına su dağıttı..

Kredi: Wikipedia;


Sanitasyon, 16. yüzyılda yaklaşık altı kilometrelik bir mesafede taş su kemerinin inşasıyla büyük ölçüde iyileştirildi. Bu, yerçekimi ve üç kilit sayesinde, hem mevcut sistemi güçlendiren hem de yatakhanelere, yemekhaneye ve mutfağa içilebilir su sağlayan yeni bir rezervuarı doldurmak için yakındaki tepelerden mükemmel kaynak suyu getirdi. Bu noktalardan gelen drenaj kısmen duvarlarda bulunan bahçelere ve hayvanlara sulama için kullanılmış ve daha sonra dışa bırakılmıştır.. Tuvaletlerden gelen fazlalık iki ayırma tankına beslendi ve orman kalıntıları ve bitkisel atıklarla karıştırılmış bir kompost için temel olarak kullanılmak üzere manastırın duvarlarından serbest bırakıldı. İki havalandırma kanalı, hoş olmayan kokuların yaşam alanlarına nüfuz etmesini engelledi. Bu ustaca sistem, diğer birçok ortaçağ binası için kopyalandı ve oldukça yakın zamana kadar kısmen işlev

gördü.

Kredi: Wikipedia;


Nabãpuno nehri ile kale duvarları arasında büyüyen köy, 15. yüzyılda yaklaşık yarısı Sefarad Yahudileri olan 800 kişilik bir nüfusu barındırıyordu. Tapınakçıların geniş mülkleri için yönetici olarak çalıştırıldılar ve tamamen daldırma yoluyla temizlik ritüelleri için bir “mikvehâ” içeren bir sinagog inşa ettiler. Bunun için, İbrani yasalarına göre sürekli bir “canlı su” kaynağı gerekliydi, ancak o yerde bir kaynak olduğuna dair bir kayıt yoktur, bu nedenle o sırada başka bir su kemerinin varlığına dair bir varsayım meselesidir.

Roberto Cavaleiro - Tomar, 11 Şubat, 2025 tarafından yazıldı