Met Andalusië stevig in het vizier vertrok ik vanaf een basis in Quarteira richting Jerez de la Frontera.

Na een paar weken te hebben doorgebracht in een buitengewoon drassige en winderige Algarve (dankzij de storm Laurence), ging mijn aandacht uit naar Andalusië.

Festival

Ik was al een paar keer eerder in Jerez geweest. De eerste keer (door een toevalstreffer) was tijdens de Feria del Caballo (de wereldberoemde paardenmarkt van Jerez). Het zal je niet verbazen dat dit een festival is dat een week duurt en draait om de ruitertradities en de legendarische rijkunst van de stad.

Ik ontdekte echter dat de festiviteiten niet alleen draaien om prachtig uitgedoste paarden en de verbazingwekkende ruitervaardigheden die al heel lang worden geassocieerd met de Koninklijke Andalusische School voor Ruiterkunst in Jerez. De beurs die een week duurt gaat net zo goed over de mensen van Jerez als over de paarden. Het gaat over verkleden in traditionele Spaanse kledij, het gaat over families, gemeenschap, vrienden, traditionele flamenco, lekker eten, goede wijn, lokaal geproduceerde sherry geserveerd in de fantastische tabernas van de stad samen met een selectie van regionale kaasspecialiteiten. Er is ook traditionele muziek, vrolijkheid en vrolijkheid. Maar wat nog veel belangrijker is: we zijn allemaal uitgenodigd om te zien welke wonderen deze opmerkelijke stad te bieden heeft. En, zoals je wel kunt zien aan mijn ietwat ongebreidelde enthousiasme, is er heel wat.

Credits: Bijgeleverd beeld; Auteur: Douglas Hughes;

Tijdens mijn allereerste bezoek aan Jerez, slechts een paar jaar geleden, kwam ik aan in Parque Gonzáles Hontoria met thermometers die tegen de 38C aan zaten. De lunchtijdfeesten waren al in volle gang toen ik aankwam. En wat voelde ik me ondergekleed! De heren waren prachtig uitgedost in hun traditionele pakken uit Cordoba (ook bekend als "camperos"), die ik vaak in de etalages heb zien hangen als ik door het labyrint van smalle straatjes van Sevilla slenter.

En de dames? Nou, of ze nu jong van geest waren of iets ertussenin, ze waren allemaal absoluut prachtig. Hun kleurrijke jurken, bloemen, natuurlijke schoonheid en geur maakten van Jerez een waar carnaval van ervaringen die elk zintuig prikkelden. De dames waren zonder twijfel de sterren van de show! Hun oogverblindende inspanningen en Spaanse flair deden het hele evenement surrealistisch lijken.

Credits: Geleverd beeld; Auteur: Douglas Hughes;

Er was nog een aspect van het festival dat me eindeloos amuseerde: De mini-me's. Ja, zelfs de kinderen waren verkleed in traditionele kleding en poseerden trots voor toeristische foto's. Het was zo'n vrolijke en gemoedelijke sfeer. Er heerste zo'n vrolijke en gemoedelijke sfeer dat de Feria del Caballos van Jerez een van de meest magische festivals was die ik ooit heb mogen bijwonen.

Voor mij was het des te bijzonderder omdat ik er puur toevallig op was afgekomen. Een onverwachte traktatie die zorgde voor een onvergetelijke ervaring.

Of je nu een fervent ruiter bent of niet, het paardenfestival heeft voor iedereen wel iets te bieden. De beurs van 2025 vindt plaats van 17 tot 25 mei.

Credits: Aangeleverde afbeelding; Auteur: Douglas Hughes;

Het weekend dat ik onlangs doorbracht in Jerez was echter ongewoon drassig. Ver weg van die zinderende hitte van 38 graden die ik voor het eerst in Jerez meemaakte. Helaas ging mijn laatste bezoek gepaard met stormachtige windvlagen die door de smalle straten van de stad gierden. Bomen knikten en spanden toen de storm "Laurence" woest over een groot deel van Zuid-Spanje raasde met een intensiteit die ik zelden heb meegemaakt in al die jaren dat ik door Spanje en Portugal heb gereisd. Zelfs de uitgestrekte vlakten van normaal droge, maar geïrrigeerde landbouwgrond die tussen Sevilla en Cádiz liggen, hadden het uiterlijk van rijstvelden gekregen met grote stukken die meer op modderige meren leken.

Somber

Niet afgeschrikt kwam ik aan in een erg grijs en troosteloos uitziend Jerez; een heel ander tafereel vergeleken met dat eerste bezoek. Deze keer, met de thermometer die moeite had om boven de 14C te komen, voelde het echt koud aan in al die wind en regen.

Credits: Bijgeleverd beeld; Auteur: Douglas Hughes;

Mijn hotel vinden in de stromende regen deed me denken aan een herfstdag in Keswick. In deze zeldzame Andalusische somberheid zag Jerez er net zo grauw en grijs uit als ergens anders wanneer de regen stopt met spelen. Er was bijna geen mens te bekennen en degenen die zich buiten hadden gewaagd, zaten ineengedoken onder brollies of in winterregenjassen, en zagen er beslist verwaaid uit. Ik moest mezelf even knijpen om me eraan te herinneren dat ik echt in Spanje was.

Bedlegerig en met een beetje medelijden met mezelf, nam ik al snel mijn intrek in een zeer comfortabele hotelkamer in het hart van het oude centrum van Jerez, op slechts drie minuten lopen van de kathedraal. Na enkele uren onderweg te zijn geweest vanuit de Algarve, besloot ik dat als ik in Spanje was, ik zou doen wat de Spanjaarden doen. Siësta. Niet om urenlang te genieten van de stralende Spaanse middagzon, maar om te schuilen voor de onophoudelijke onweersbuien en kille wind die zo zelden geassocieerd wordt met dit deel van de wereld.

Ondanks de ongewoon gure weersomstandigheden was er één aspect van het leven in Jerez dat zeker opviel. Ik weet dat het misschien een beetje cliché klinkt, maar deze keer moet ik echt de buitengewoon vriendelijke aard van de lokale mensen noemen. Zelfs tijdens de drukke paardenmarkt herinner ik me dat ik werd uitgenodigd om te komen eten en drinken op talloze privébijeenkomsten, iets wat ik buitengewoon vriendelijk vond. Ik herinner me dat ik werd ondervraagd over waar ik vandaan kwam en dat ik werd rondgeleid over de beurs door mensen die er echt op gebrand waren om de plaatselijke cultuur en het erfgoed te laten zien.

Omdat er deze keer een duidelijk gebrek aan toeristen in de stad was, hadden de plaatselijke bewoners nog meer tijd om te investeren in de weinige toeristen die ondanks het ruige weer toch waren komen opdagen. Ik vond het erg leuk om met de lokale bevolking mee te doen en de grappen en grollen en de lokale cultuur op te snuiven. Ondanks mijn beperkte kennis van de Spaanse taal, was het toch enorm leuk.

Die avond bezocht ik talrijke ambachtelijke cervejarias terwijl ik door de oude straten van Jerez laveerde, "schuilend" tussen de vele regenbuien. Het is eigenlijk verbazingwekkend hoeveel lokale bieren Jerez te bieden heeft - het draait dus niet alleen maar om sherry. Ik ben neergestreken in Cerveceria Gorilla, gelegen op de hoek van Plaza Plateros. Lokale brouwsels kunnen behoorlijk sterk zijn, dus ik vermoed dat te veel zelfs de grootste bierverslindende "gorilla" gemakkelijk pootloos kan worden.

Moors

Het probleem is dat het te verdomd lekker is! Jerez is niet alleen trots op zijn Moorse Alcázar, maar ook op zijn lekkere drankjes. Een zeer aangename combinatie, denk ik.

Credits: Afbeelding meegeleverd; Auteur: Douglas Hughes;

Om een goede eetgelegenheid te vinden, vraag je het gewoon aan de plaatselijke bevolking, en dat is precies wat ik deed. Ik werd doorverwezen naar de fantastische Bar Las Banderillas. Dit is een bruisende tapasbar vol met locals en toeristen. Ik koos voor Gambas al Ajillo (grote garnalen doordrenkt met olijfolie, knoflook, chilipeper en zwarte peper) geserveerd met plaatselijk gemaakt brood. Ik had ook een klein bordje lamsniertjes gekookt in een rijke, donkere jus gemaakt met sherry, sjalotten en kruiden - overgoten met knapperig gebakken aardappeltjes.

Mijn tapas werden vergezeld door veel verschillende sherry's, aanbevolen door de ober.

Dus ja, Jerez is Moors en mierzoet in één!

Ik kwam net op tijd terug in Portugal om Storm Martinho te verwelkomen.

Leuk!

Author

Douglas Hughes is a UK-based writer producing general interest articles ranging from travel pieces to classic motoring. 

Douglas Hughes