W dniu 16 stycznia Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej poddał przyznaną certyfikację konsultacjom publicznym na trzy miesiące, przed zarejestrowaniem jej w rejestrze Chronionych Oznaczeń Geograficznych Unii Europejskiej.

"Lokalny know-how, będący wynikiem długiej tradycji starożytnych praktyk, jest być może "kluczem", który wyróżnia sposób, w jaki powstaje Pastel de Feijão de Torres Vedras i który zapewnił tej cukierni wielką renomę", stwierdzono.

Charakterystycznymi cechami tego ciasta są "cienka, chrupiąca, półprzezroczysta warstwa, która nie jest ciastem francuskim", gąbczaste nadzienie, w którym wyróżnia się smak migdałów, oraz fakt, że jest ono sprzedawane owinięte w papier do pieczenia, który "zachowuje również smak i właściwości ciasta".

"Certyfikacja jest ważna dla istnienia znaku jakości, który chroni markę, aby konsumenci mogli łatwo zidentyfikować jakość słodyczy", powiedział Lusa João Esteveira, prezes Stowarzyszenia Handlowo-Przemysłowego Regionu Zachodniego (ACIRO), odpowiedzialnego za wniosek o certyfikację. Proces został zainicjowany w 2013 r. przez ACIRO i gminę Torres Vedras, w dystrykcie Lizbony.

Po uzyskaniu certyfikatu "firmy będą miały produkt, którego jakość jest certyfikowana, co przynosi ekonomiczną wartość dodaną producentom", dodał. W gminie działa około 30 producentów, z których 20 uczestniczyło w procesie certyfikacji.

Szacuje się, że roczna produkcja wynosi co najmniej 1,5 miliona ciastek fasolowych, co daje lokalnej gospodarce zwrot w wysokości pół miliona euro. Liczba ta może wzrosnąć w przyszłości dzięki certyfikacji po tym, jak kilku producentów rozpocznie sprzedaż do hipermarketów i eksport produktu.

Sądząc po składnikach użytych do jego przygotowania, słodycze prawdopodobnie miały konwentualne korzenie, ale wyszły poza granice klasztorów i stały się świeckie. Produkcja ciastek z fasoli w Torres Vedras rozpoczęła się pod koniec XIX wieku, w domu kobiety, która później zaczęła je sprzedawać.

Biznes został przekazany jej potomkom i powstało kilka firm. Nawet pod koniec XIX wieku uważano je za typowe słodycze Torres Vedras. Nawet trudności w dostawach produktów spożywczych spowodowane różnymi kryzysami, dwiema wojnami światowymi, a ostatnio pandemią COVID-19, nie spowodowały zatrzymania produkcji lub spowolnienia sprzedaży.

Wśród najstarszych zapisów historycznych wspomina się, że w 1896 r. był to jeden z 38 słodyczy włączonych do Portugalskiej Wystawy Etnograficznej, włączonej do programu wystawy upamiętniającej czwartą setną rocznicę pierwszej podróży Vasco da Gamy do Indii.

Pastel de Feijão z Torres Vedras pojawia się w kilku krajowych publikacjach jako jeden z tradycyjnych portugalskich produktów. Jest to małe ciasto wykonane z cukru, migdałów, fasoli i żółtek jaj, składników, do których dodaje się mąkę i margarynę do nadzienia. Po przygotowaniu piecze się je w piekarniku.