Ik zweef vredig hoog boven de drukte van de stoffige straten van Luxor, alleen af en toe een uitbarsting van de brander van de heteluchtballon verbreekt de stilte.

Onze piloot, kapitein Mahmoud, draait ons zachtjes rond zodat we een onovertroffen uitzicht hebben dat reikt van de weelderige groene corridor van de Nijl tot de rotsachtige heuvels waar de wereldberoemde Vallei der Koningen verscholen ligt.

Credits: PA;

Ik draai me om en kijk uit op het magische schouwspel van een dozijn ballonnen in silhouetten tegen het goudoranje van de zon, die glinstert als ook zij aan de horizon opkomt.

Terwijl Mahmoud de ballon naar de aarde laat zakken, komt het ondersteunend personeel in actie, houdt zich vast aan de mand om een zachte landing te verzekeren en roept naar elkaar terwijl ze de stof vastgrijpen als deze leegloopt, om ervoor te zorgen dat deze niet beschadigd raakt op de rotsachtige woestijngrond.

De kapitein vertelt me: "Kijk ons Egyptenaren eens aan het werk, zo zijn de piramides gemaakt."

Credits: PA;

Mijn avontuur vanuit de lucht is een van de vele landactiviteiten die beschikbaar zijn op een nieuwe cruise op de belangrijkste waterader van Egypte, de Nijl.

Touroperator Tui heeft voor het eerst haar riviercruise aanbod buiten Europa uitgebreid met haar vijfsterren all-inclusive Al Horeya (wat vrijheid betekent), met 72 hutten, een zwembad op het dak en twee bubbelbaden. In november 2025 komt er een tweede schip bij.

In de aanloop naar onze reis heb ik tijd om Luxor te verkennen.

Luxor

Na een glimp te hebben opgevangen van de Vallei der Koningen vanaf 1.500 voet hoogte, bezoek ik later met een gevoel van verbijstering dat deze geheime wonderen, diep verborgen in de heuvels, ooit zijn blootgelegd.

Ik nader een zwart gat in de rots en mijn ogen hebben even nodig om zich aan te passen van de felle zon naar het gedempte licht van de tunnel die naar beneden graaft naar het ondergrondse graf van Ramses VI.

De lijnen van fijn bewerkte afbeeldingen die het leven van de God-koning uitbeelden leiden mijn blik door de gang, mijn huid borrelt van de opwinding die de oorspronkelijke opgravers moeten hebben ervaren toen ze deze tijdcapsules uit de oude geschiedenis ontdekten.

Terwijl ik enkele van de tunnels van de 62 farao's die in de vallei begraven liggen verken, lijken de fantastische afbeeldingen, van goden met jakhalskoppen tot het ankh-symbool van het leven, me niet van deze wereld, zo buitenaards alsof ze op de muren zijn geschilderd door bezoekers in vliegende schotels.

Toetanchamon

Ik bewaar het graf van Toetanchamon voor het laatst en ga de korte tunnel in naar de grafkamer waar de jongenskoning werd bijgezet toen hij in 1.323 v. Chr. op 19-jarige leeftijd stierf en slechts 10 jaar had geregeerd.

Door zijn vroege dood werd hij begraven in een reservekamer die per ongeluk werd ontdekt door de Engelse egyptoloog Howard Carter in november 1922, toen hij het graf van Ramses VI aan het opgraven was dat er direct boven ligt.

Hoewel de duizenden voorwerpen die in de tombe zijn gevonden, waaronder Toetanchamons prachtige gouden dodenmasker, wachten op een nieuw onderkomen in een pas geopend museum van 1 miljard dollar, blijft zijn gemummificeerde lichaam in de tombe in een glazen kist.

In plaats van het gevoel te hebben dat ik de vloek van Koning Toetankhamon heb ondergaan door zijn tombe te betreden, voel ik me gezegend met de mogelijkheid om een glimp op te vangen van zijn gezicht, bevroren in de tijd, terwijl het uitkijkt op zijn kamer die is gedecoreerd in een warm oranje met muurschilderingen die zijn aankomst in de onderwereld uitbeelden en die, verbazingwekkend genoeg, nauwelijks zijn vervaagd.

Gelukkig had mijn gids Sarwat, een van de twee Egyptologen die met ons meereisden, geadviseerd om 6 uur 's ochtends vroeg te beginnen om de drukte te vermijden, zodat we bijna helemaal alleen van de tombe en de afbeeldingen konden genieten.

Sarwat legt me uit dat de kunstenaars steenpoeder en plantaardige pasta vermengd met eiwit gebruikten om een pleisterlaag te maken om de tekeningen te conserveren.

Hij voegt eraan toe: "Ze vertelden het verhaal van de koningen voor de goden om te lezen, zodat hun verhalen tot in de eeuwigheid zouden blijven bestaan."

Ik keer terug naar de Nijl en klim aan boord van een felucca zeilboot die lijkt op de boten die al duizenden jaren door handelaren worden gebruikt voor een rustige overtocht terug naar de Al Horeya voor een lunch van heerlijke wraps met kip en hete saus in het toepasselijk genaamde Felucca dakrestaurant.

Credits: PA;

Karnak

De volgende ochtend is het de beurt aan de tempels van Karnak en Luxor om me te verbijsteren met hun omvang en grootsheid.

Als ik de grote hal binnenkom, word ik overweldigd door de 134 zuilen die het middelpunt van Karnak vormen en die me zo zijn bijgebleven uit The Spy Who Loved Me als Roger Moore's Bond Jaws bestrijdt voordat hij de nogal oneerlijke opmerking maakt: "Egyptische bouwvakkers" als een steiger instort.

Maar Karnak is een plek waar de oude architecten een aanwijzing hebben achtergelaten van hun ingenieursgenie, want naast de onafgemaakte buitenmuren zijn enorme lemen hellingen overgebleven die laten zien hoe de enorme stenen oorspronkelijk op hun plaats werden gezet.

De tempel is verbonden met zijn tegenhanger in Luxor door de 5000 jaar oude Avenue van de Sfinxen, die wordt omzoomd door honderden menselijke sfinxen en sfinxen met ramskoppen en werd gebruikt voor een festivaloptocht van de goden die op hun boten werden gedragen door de hogepriesters die de zonnegod Amun-Re vierden.

De hoofdingang van Luxor werd gemaakt door Ramses II, wiens dominante standbeeld over de site uitkijkt.

Het is een korte sprong terug op de boot die naast de tempel ligt aangemeerd en tijd voor ons vertrek op onze reis op de Nijl.

Ik zit in de schaduw van de bar op het bovendek van het schip, een zacht briesje van de rivier fungeert als natuurlijke airconditioning, en kijk hoe het stadslandschap plaatsmaakt voor de groene landbouwgronden die de rivier helemaal in dit woestijnland creëert.

Het ontspannen tempo van het leven aan boord betekent dat ik 's ochtends weer helemaal fris ben, klaar om de meest complete tempel van Egypte te ervaren.

De laatste stop is Aswan, waar we een bezoek brengen aan de beroemde stuwdam, het moderne technische wonder van Egypte, en aan een Nubisch dorp om inzicht te krijgen in hoe de mensen al generaties lang in het zuiden van het land leven.

Zittend met een drankje in de hand, kijkend naar een boer aan de groene oever van de rivier met daarachter zandbergen die opdoemen, krijg ik een hernieuwd gevoel van het belang van deze levengevende rivier voor alle inwoners van dit land, van de gewone arbeider tot de iconische goden uit de oude mythe.

Zoals de oude Griekse historicus Herodotus zei: "Egypte is het geschenk van de Nijl" en mijn reis op de Tui Al Horeya was de perfecte manier om het uit te pakken.